“Fire in the hole”, dinsdagavond in Het Depot in Leuven. Het illustere Zuid Californische rock quintet Robert Jon & the Wreck komt er het podium onveilig maken met hun vurige mix van Southern rock, blues rock en classic rock. De band is al jaren bekend om zijn geweldige live reputatie en doet ook vanavond zijn reputatie alle eer aan. Ondanks de massaal vele shows die ze spelen druipt het spelplezier er gewoon vanaf en maken ze er een erezaak van om steeds het beste van zichzelf te geven. Deze band heeft werkelijk alles wat dit genre zich kan wensen: de uitstraling, virtuoze muzikanten, top songs, ook tekstueel, en een zeer gevarieerd repertoire binnen hun genre, waar overal ruimte wordt gelaten voor instrumentale escapades. De gitaarduels tussen frontman Robert Jon Burrison en leadgitarist Henry James Schneekluth zijn dan ook schering en inslag, maar vervelen nooit en zorgen telkens voor het nodige vuurwerk op het podium, met enthousiaste reacties uit de zaal. Een topavondje dus in Leuven met songs die recht uit het hart komen.

Robert Jon & the Wreck timmeren ondertussen ook al meer dan tien jaar aan de blues-rock highway, sinds de release van hun eerste EP in 2013, “Rhythm Of The Road” en werden in datzelfde jaar al genomineerd als beste live band in hun homebase op de “Orange County Music Awards”. De band stond al van dag één bekend om zijn live reputatie en die is er enkel maar beter op geworden. Hun grootste invloeden gaan van Lynyrd Skynyrd tot Allman Brothers tot The Black Crowes tot Jimi Hendrix tot The Byrds en voeg hierbij nog een flinke geut soul en gospel en je hebt de juiste cocktail voor Robert Jon & the Wreck. Hun laatste studio album uit 2021, “Shine A Light On Me Brother”, werd terecht overal de hemel ingeprezen, maar deze lovende kritieken gelden evenzeer voor hun andere albums. Liefhebbers van het Southern rock genre drukken deze band al jaren aan hun boezem.

Robert Jon & the Wreck zitten ondanks het vele touren niet stil qua productie en songwriting en voor 2023 staat er de nieuwe EP “One Of A Kind” op stapel, waar de legendarische Grammy winnaar Dave Cob achter de knoppen in de studio zat, die we ook al kennen van Rival Sons en Blackberry Smoke. Bevriende bands trouwens, want zanger Jay Buchanan van Rival Sons en Robert Jon wonen in dezelfde buurt in zuid L.A. en zijn beste maatjes en frontman Charly Starr van Blackberry Smoke schreef mee aan het op knallend solerende gitaren openend “Pain No More”. De toon is dadelijk gezet met deze gierende Southern rocker en het aanstekelijke meezing refrein van de nieuwe meer classic rockende single uit het aankomende album, “Come At Me”, wordt al dadelijk door de ganse zaal mee gescandeerd. De sfeer zit er van het begin goed in en ook op het podium niets anders dan lachende gezichten. 

Een groot deel van de songs die vanavond de revue passeren worden geplukt uit hun vorige studioalbum, het gevarieerde ”Last Light On The Highway”, met knappe momenten als het John Mellencamp klinkende “Do You Remember”, dat ons, met heerlijk synchroon in octaven oplopende gitaarsolo’s, terug katapulteert naar onze onbezorgde jeugd tijden. Ook het intens gebracht “Gold” stamt hieruit en doet de verliefde koppeltjes wat dichter bij elkaar kruipen en overvalt ons met een emotionaliteit die we enkel bij “Purple Rain” van Prince konden ervaren. Andere topper is het op fantastische samenzang exploderende “Oh Miss Carolina”, één van de lievelingsnummers van Robert Jon zelf, dat ons een waar The Band gevoel geeft. 

Maar deze band kan werkelijk alles. Zo sleept “Rescue Train”, zich  dampend en slepend als een bluesy stoomtrein voort op pompende bas, is het funky time  sexy time op “High Time”, opgeluisterd door  psychedelisch gitaarwerk en een zwierige keyboardsolo, die de blazers vanop de plaat snel doen vergeten. In de aanloop van “Cold Night” brengt gitarist Henry James ons dan weer in ware The Doors sferen, in een wervelende song die heerlijk de tien minuten grens overschrijdt, maar nooit  verveelt in zijn uitgesponnen gitaarduels, aangevuld met de klassieke opvolging van bassolo, keyboardsolo, drumsolo, om elk van de virtuoze artiesten nog eens extra in de kijker te zetten. Als dubbel extraatje krijgen we in de bisronde een begeesterd duo van “Last Light On The Highway, Pt1 en Pt2” cadeau, dat traag reflecterend tokkelend op gitaar van start gaat, maar in deel twee finaal kiest voor hypnotische psychedelica en rock gaande van Jimi Hendrix tot Wishbone Ash tot Allman Brothers, om zacht uit te doven zoals het van start ging, op een eenzame gitaartokkel en Robert Jon die als laatste het licht uitdoet met de passende zin “I’m the last light on the highway”. 

Robert Jon & the Wreck zorgden opnieuw voor een denderende avond om nooit te vergeten, in een set met geen enkel zwak moment kende, met een topband waarmee hij deze zomer de festivalpodia afschuimt. Laat deze kans zeker niet liggen want de afwezigen hadden deze avond meer dan ongelijk. 

Yvo Zels        

Tourkalender Robert Jon & the Wreck

Vrijdag 26/05: Live at De Spot, Middelburg (NL)
Zaterdag 27/05: Live at Bolwerk, Sneek (NL)
Zondag 28/05: Blues Peer, Peer 
Maandag 29/05: Ribs & Blues, Raalte (NL)